ساختار قدرت در کویت؛ از ولی عهد کویت چه می دانیم؟ - وبلاگ شن

به گزارش وبلاگ شن، ولی عهد 83 ساله کویت که در عمل اداره این کشور را در دست گرفته به گفته منابع مطلع، هم اکنون رقیبی برای خود نمی بیند و قدرت اول کویت پس از امیر محسوب می گردد.

به گزارش گروه بین الملل وبلاگ شن، صباح الاحمد جابر الصباح امیر 91 ساله کویت روز گذشته (یکشنبه) به علت آن چه انجام آزمایش های روتین پزشکی گفته شد، در بیمارستان بستری شد و برادر ناتنی وی نواف الاحمد جابر الصباح بعنوان ولی عهد کویت اداره امور را در دست گرفت. فردی که علی رغم تأثیرگذاری بالای وی در امور داخلی و خارجی کویت، کمتر به وی پرداخته شده است.

به نوشته وبگاه الخلیج اونلاین، شیخ نواف 83 ساله در سال های متمادی گذشته مناصب امنیتی، و نظامی در کویت بر عهده داشته و به نوشته این وبسایت از چهره مقبولی در میان مردم این کشور داراست.

او یکی از مؤسسین کویت در دوره پس از استقلال به شمار می رود. شیخ نواف متولد 25ژوئن 1937 و ششمین فرزند احمد جابر المبارک الصباح است. طبق یک قانون نانوشته، برادران کوچک تر به جای فرزندان سِمت ولی عهدی را بر عهده می گیرند و از زمان استقلال کویت از انگلیس در سال 1962 این فرایند تکرار شده است.

در سال 1961 زمانی که 24 سال داشت به عنوان حاکم منطقه حولی گمارده شد و تا سال 1978 در این سمت بود و پس از آن عهده دار وزارت خانه های کشور، دفاع، امنیت، امور اجتماعی و کار، ریاست گارد ملی بود و در نهایت نخست وزیر و وزیر کشور شد تا به ولی عهدی رسید.

شیخ نواف در کنار صباح الاحمد جابر الصباح

شیخ نواف از سال 2006 که ولی عهدی کویت را بر عهده گرفت، کوشش کرد در وزارت دفاع، کشور و گارد ملی تغییراتی به وجود آورد و دست به نوسازی سازمان های امنیتی و نطامی و خرید سلاح و آموزش نیروها به خصوص پس ا اشغال کویت در سال 1990 کرد. از وی به عنوان پدر معنوی نهادهای امنیتی و نظامی کویت نیز یاد می گردد.

تبدیل منطقه خشک و بیابانی حولی به یک مرکز فرهنگی و مالی از موفقیت های وی محسوب می گردد.

سیاست خارجی وی نیز خارج از فرایند سنتی پیش گرفته شده در کویت نیست. سیاستی بر مبنای کاهش حداکثری تنش با همسایگان و میانجیگری میان کشورها که در این مورد نیز نواف الاحمد جابر الصباح بارها هیأت کویتی برای میانجیگری میان قطر و دولت سعودی و امارات را رهبری نموده است.

ساختار قدرت در کویت

کویت با وجود ادعاهای ارضی عراق در قبال آن، در سال 1961 استقلال خود را از انگلیس به دست آورد و در سال 1962 و در دوره حکومت امیر عبدالله السالم الصباح قانون اساسی آن تصویب شد و این کشور دارای یک مجلس قانونگذاری 50 نفره شد.

شیخ جابر الاحمد الصباح که از سال 1977 تا 2006 حکمرانی کویت را در دست داشت در این سال درگذشت و به دنبال آن شیخ سعد العبدالله السالم الصباح جانشین امیر متوفی شد؛ اما به علت شرایط جسمانی بیش از هشت روز در این سِمت نبود و برادرش صباح الاحمد الجابر الصباح امیر کنونی کویت جای او را گرفت.

امیر کویت در راس هرم قدرت در کشور است و قوه مقننه و مجریه زیر نظر وی اداره می شوند. وی جانشین خود و نخست وزیر را معین می نماید و با مشاوره و رایزنی نخست وزیر، وزیران را معین و برکنار می نماید.

امیر کویت حق صدور قوانین و اجرای آن را دارد. وی همچنین می تواند کارکنان نظامی و غیرنظامی و دیپلمات ها را از کار برکنار کند. امیر کویت همچنین وظیفه عفو و تخفیف مجازات محکومین را دارد.

در سال 2003 امیر کویت، شیخ صباح الاحمد را به نخست وزیری این کشور معین کرد و برای نخستین بار از زمان استقلال آن، مقام ولیعهدی و سمت نخست وزیری از هم تفکیک شدند. و این امر باعث شد شورای قانونگذاری (مجلس) حق بازخواست دولت را داشته باشد.

دولت پنهان و رقابت قدرت در کویت

نکته قابل توجهی که در آنالیز فضای حکمرانی در کویت باید بدان توجه کرد، وجود یک دولت پنهان که مجموعه ای از خاندان ثروتمند و پر نفوذ را در بر می گیرد، است. همانند بسیاری از کشورهای عربی همچون مصر و اردن و امارات جلب حمایت دولت پنهان تأثیر بالایی در پیمودن راستا موفقیت یا شکست دارد.

در کویت البته شخص امیر و ولی عهد به طور معمول به دور از رقابت ها و کشمکش های میان دولت پنهان با مسئولان حکومتی هستند؛ اما در این میان باید از ناصر صباح الاحمد فرزند ارشد امیر کنونی کویت و وزیر دفاع این کشور یاد کرد که به گفته منابع مطلع به علت در افتادن و اختلاف با دولت پنهان، شانس کمی برای به قدرت رسیدن و به دست دریافت ولایت عهدی کویت را دارد.

ناصر صباح الاحمد فرزند ارشد امیر کویت

خاندان الغانم، بودی، الخرافی، الحمیضی و المرزوق و چند خانواده ثروتمند و صاحب نفوذ در کویت هستند که مجموعه ای از کسب و کارها و رسانه ها را در مالکیت خود دارند و بسیاری از نمایندگان مجلس نیز خود را وامدار این خاندان می دانند.

در این میان شیخ نواف از صندلی قدرتمندی در کویت بهره می برد و بر خلاف ناصر صباح الاحمد برادر زاده خویش، روابط خوبی نیز با خاندان یاد شده دارد. علاوه بر این همان گونه که گفته شد وی اشراف و تسلط خوبی بر وزارتخانه های دفاع و کشور دارد و بسیاری نفوذ او را در وزارت دفاع بیش از ناصر الاحمد که هم اکنون در رأس این وزارتخانه واقع شده است، می دانند.

از سوی دیگر فرزندان شیخ نواف در وزارت کشور دارای مناصب عالیه هستند و عملا کنترل این وزارتخانه را در دست دارند.

در خاتمه باید گفت با احتمال زیاد با توجه به جابه جایی قدرت در میان برادران و کهولت سن آن ها، کویت نیز در آینده ای نه چندان دور شاهد شرایطی همچون عربستان سعودی باشد و فرزند یکی از برادران با قطع این فرایند به حکومت برسد؛ هرچند کویت نشان داده است که در عرصه کوشش برای دوری از تنش داخلی و خارجی قابل مقایسه با عربستان سعودی نیست.